شهادت: اگر لیلا نمی جنگید...بگو این خونه چی میشد؟(۱)

 اگه لیلا نمی جنگید.........(۱) 

 

شهید مریم فرهانیان : 

لیلاهایی که جنگیدند برای من،برای تو،برای ما،برای ایران،برای دین.

نگو میترسه از ترکش نگو میسوزه رو دریا .............. 

دلش دریای آتیشه تو چی میدونی از لیلا ؟!...........

بره کنج کدوم خونه کجا راه داره برگرده................ 

نگو این کار یک زن نیست که این زن وارث درده.......

اگه لیلا نمی جنگید بگو این خونه چی می شد....؟

بگو این خاک اجدادی رو نقشه خاک کی می شد..؟

شبی که قلب لیلا سوخت دل آیینه ها خون شد....

همین مجنون که می بینی از اینجا تازه مجنون شد.. 

تو میگی مثل ما امروز توی این خونه چی می دید..؟

اگه دنیا نمی ترسید اگه لیلا نمی جنگید................

نگو میترسه از ترکش نگو میسوزه رو دریا ..............

دلش دریای آتیشه تو چی میدونی از لیلا ..............

بره کنج کدوم خونه کجا راه داره برگرده ...............

نگو این کار یک زن نیست که این زن وارث درده...... 

اگه لیلا نمی جنگید بگو این خونه چی می شد...؟

بگو این خاک اجدادی رو نقشه خاک کی می شد..؟  

 

الگوی من کیست؟

شهیده «مریم فرهانیان» در 24 دی‌ سال 42 در ‌آبادان متولد شد.در آ‌غاز جوانی به صفوف مبارزان پیوست.پس از پیروزی انقلاب،دوره آموزشی سپاه را با موفقیت به پایان رساند و جزء اعضای ذخیره سپاه پاسداران شد.

با شروع جنگ ،برادرش را در حالی که 23 روز بیشتر از جنگ نگذشته بود از دست داد.

شهادت برادر و عشق و علاقه بین آن دو سبب شد که او را الگو قرار دهد و راهش را پی‌ بگیرد.در ‌آبادان ماند و به یاری برادران مجروح پرداخت و در بخش امداد بیمارستان مشغول به کار شد.با اصرار خانواده،آبادان را ترک کرد.ولی بیش از یکی دو ماه تاب نیاورد و راهی آبادان شد و قریب سه سال به‌کار امدادگری و پرستاری از مجروحان جنگ در بیمارستان شرکت نفت ادامه داد.

هنگام شکست حصر آبادان و آزادی خرمشهر و بسیاری از عملیات‌های دیگر فعالیت چشمگیری داشت. هنگامی که کاری در بیمارستان وجود نداشت وارد بنیاد شهید آبادان شد و با دو نفراز بانوان،خود را وقف خدمت به خانواده‌های شهدا کرد.او بارها با زبان روزه در گرمای طاقت‌فرسای خوزستان،همراه همکاران خود برای سرکشی به خانواده‌های شهدایی که به اهواز(شهرک سمیه) و منطقه‌ای بنام جراحی منتقل شده بودند،می‌رفت و برای خدمت به آنان،آرام و قرار نداشت.

سرانجام در غروب سیزدهم مرداد سال 63 در حالی که همراه با دو تن از بانوان همکار خود بر مزار شهیدی که بنا به وصیت‌ مادر شهید که از آنان قبول کرده بود هر سال بجای او بر سر مزار شهیدش حاضر شوند  در حالی که راهی گلستان شهدا بودند مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفتند،دو همراه وی زخمی و مریم به درجه رفیع شهادت نائل آمد.  

خواهرش میگوید: 

از غیبت نفرت عجیبی داشت و هر جا می دید دارند درباره کسی حرف می زنند،بلافاصله بلند می شد و میرفت. 

چقدر به لیلا شدن می اندیشیم؟  

چقدر به لیلایی شدن می اندیشیم؟ 

به لیلایی که رفت ..........................؟ 

چقدر می اندیشیم به زهرا حسینی،به صبا وطن خواه،به زهره فرهادی،به امینه وهاب زاده،به بانوان جانباز،به ۷ هزار بانوی شهید؟ 

بانوانی که زیر ۲۰ سال بودند. الگوی زن ایرانی؟

در ملکوت اعلی جز شهید کسی زنده نیست و حیات دیگران اگر هم باشد به طفیل شهداست و با شفاعت آنها/شهید آوینی

اگر لیلا نمیجنگید...

اگر لیلا نمیجنگید...  بگو این خونه چی میشد......؟بگو!

بگو اگه لیلا(مریم فرهانیان) از ۱۷ تا ۲۱ سالگی نمیجنگید چی می شد؟  

لطفا جهت نظر دادن به قسمت بالای پست مراجعه کنید.

---

---

---

---