شهیدانم آرزوست

هر چه با چراغ،گشتم گرد این شهر بی چراغ.............  

گشتم ملول از دیو و دد و  فریاد که شهیدانم آرزوست.  

 

بازهم یاد آن روزها : یاد باباهای سبز،داداشیهای سبز ...........

یاد سرودهایی که آن روزها در مدرسه میخواندیم: 

بابا نون داد دیگه شعار ما نیست 

بابا خون داد بابا خون داد............  

طوری این سرود رو با احساس سر صف میخوندیم که انگار باباهای هممون تو جبهه ها دارن خون میدن،حسی که بهمون می گفت:وقتی بابای دارا،بابای سارا خون داد،شد بابای همه بچه ها. 

درس فارسی عوض شد: 

 آن مرد آمد اما آن مرد بر روی دستها آمد

بابا آمد اما بابا بر روی دستها آمد............  

سارا انار دارد.......................................................................

سارا سر بابا به دامن دارد و کس ندارد به دامن دُر غلطانی که او دارد

دارا دیگر بابا ندارد....بابا ندارد.....بابا ندارد......   

گفت بگو از آنان،گفتم کدامان؟گفت:

از آنان که تنها پلاکی بجاست/کمی استخوان،مشت خاکی به جاست  

  

و استقلال و سربلندی امروز من از خون بابای دارا و بابای ساراست. 

عزت ایران من از خون بابای دارا و بابای ساراست................. 

  کجایی سبزترین بابای دنیا؟ 

لطفا برای کامنت گذاشتن به بالای پست مراجعه کنید.

---

---

---

---